Rdzeń wyrazu w liczbie pojedynczej

Zamin dodamy końcówkę przypadku do wyrazu należy ustalić jego rdzeń. Rdzeń wyrazu to baza wyrazowa, do której doczepiamy końcówki przypadków.

• Czasami rdzeń wyrazu wygląda tak samo jak wyraz podstawowy. Np.

talo (dom) -> talo- (RDZEŃ WYRAZU) -> talon (domu, genetiivi)

• Czasami jednak rdzeń się różni od wyrazu podstawowego. Np.

rikas (bogaty) -> rikkaa- (RDZEŃ WYRAZU) -> rikkaan (bogatego, genetiivi)

W tym przykładzie końcówka -as przekształciła się w rdzeniu na długą samogłoskę -aa-. Dodatkowo należało też uwzględnić wymianę spółgłosek kk -> k.

• Rdzeń wyrazu zależy od końcówki ostatniej sylaby wyrazu podstawowego. Np. wyrazy zakończone na -e wydłużą ją w rdzeniu huone (pokój) > huoneen (pokoju).

• Dodatkowo trzeba pamiętać, że rdzeń nie jest zmieniony we wszystkich przypadkach:
  • Jeżeli wyrazy zakończone są na samogłoskę (z wyjątkiem -e), wtedy mają zmieniony rdzeń wyrazu w większości przypadków w liczbie pojedynczej, z wyjątkiem nominatiivi, partitiivi, illatiivi i essiivi. Jest to tzw. odmiana A.
  • Jeżeli wyrazy zakończone są na spółgłoskę lub samogłoskę –e, wtedy mają zmieniony rdzeń wyrazu w większości przypadków w liczbie pojedynczej, z wyjątkiem nominatiivi, partitiivi. Jest to tzw. odmiana B.

• Przykład odmiany wyrazu przez przypadki w dwóch odmianach rzeczownika. Rdzeń wyrazu inny niż wyraz podstawowy został pogrubiony.

• Rdzeń wyrazu w liczbie mnogiej jest inny niż w liczbie pojedynczej. W liczbie mnogiej pojawia się samogłoska ‘i’. Wyjątkiem jest przypadek nominatiivi liczby mnogiej, który ma rdzeń jak wyrazy w liczbie pojedynczej. Np.

rikas (bogaty) -> rikkaa- (rdzeń wyrazu w l. poj.)      -> rikkaat (bogaci, nominatiivi, l. mn.)

                     -> rikkai- (rdzeń wyrazu w l. mnogiej) -> rikkaissa (w bogatych, inessiivi)