Partitiivi w zdaniu opisującym własność (Minulla ei ole)
Po konstrukcji „Minulla on …” (ja mam) może się pojawić wyraz w mianowniku lub przypadku partitiivi.
Poniżej opisane są sytuacje, kiedy może się pojawić partitiivi w liczbie pojedynczej.
- Jeżeli w zdaniu opisującym posiadanie ‘Minulla on’ przedmiot własności jest określony i konkretny, przedstawimy go w przypadku nominatiivi. Natomiast jeśli wyraz jest nieokreślony, niepoliczalny lub abstrakcyjny, pojawi się on zwykle w partitiivi.
Minulla on koira. (Mam psa.) – ‘koira’ jest to wyraz policzalny, więc w nominatiivi
Minulla on aikaa. (Mam czas.) – ’aikaa’ jest wyrazem abstrakcyjnym w partitiivi
ALE: Minulla on aika lääkärille kello 11. (Mam wizytę do lekarza o 11.) – ‘aika’ tu oznacza ‘spotkanie’, czyli pojęcie policzalne, więc jest w nominatiivi
- Partitiivi często będzie w pytaniach „Onko sinulla …”. Przykłady:
Onko sinulla puhelinta? (Czy masz jakiś telefon?) – pytanie o to, czy ktoś teraz ma telefon do dyspozycji, ponieważ osoba pytająca chciałaby zadzwonić
ALE: Onko sinulla puhelin? (Czy posiadasz telefon?) – ogólnie, czy ktoś posiada telefon
Onko sinulla siskoa tai veljeä? (Czy masz jakieś rodzeństwo?)
- Jeżeli w zdaniu ‘Minulla on’ przed przedmiotem posiadanym pojawią się określniki ilości lub miary, wtedy wyraz po nich jest w partitiivi. Przykłady:
Minulla on kaksi koiraa. (Mam dwa psy.)
Montako lasta sinulla on? (Ile masz dzieci?)
- Zdanie przeczące zamiast czasownika ‘on’ ma formę ‘ei ole’. Przedmiot będący własnością jest w partitiivi. Przykład:
Minulla ei ole autoa. (Nie mam samochodu.) ALE: Minulla on auto.
Minulla ei ole siskoa eikä veljeä. (Nie mam ani siostry ani brata.)
Meillä ei ole kahta lasta. (Nie mamy dwójki dzieci.)
Eikö sinulla ole tietokonetta? (Nie masz komputera?)
- Uwaga! Jeżeli zdanie przedstawia to, jak się ktoś czuje, wtedy zwykle użyjemy nominatiivi, a nie partitiivi, nawet w przeczeniu. Przykłady.
Minulla on nälkä. (Jestem głodna.) Minulla ei ole nälkä. (Nie jestem głodna.)
Minulla on jano. (Jestem spragniona.) Minulla ei ole jano. (Nie jestem spragniona.)
Minulla on kuuma. (Jest mi gorąco.) Minulla ei ole kuuma. (Nie jest mi gorąco.)
Minulla on kylmä. (Jest mi zimno.) Minulla ei ole kylmä. (Nie jest mi zimno.)
Minulla on paha olo. (Źle się czuję.) Minulla ei ole paha olo. (Nie czuję się źle.)
Minulla on selkä kipeä. (Bolą mnie plecy.) Minulla ei ole selkä kipeä. (Nie bolą mnie plecy.)
Minulla on kiire. (Jestem zajęta.) Minulla ei ole kiire. (Nie jestem zajęta.)
ALE: Minulla on kuumetta. (Mam gorączkę.)
A dlaczego w pytaniu o brata/ siostrę jest partitiivi? Przecież mam ich cały czas a nie do użytku w danej chwili
Partitiivi pojawia się w pytaniach „Onko sinulla …?”, gdy jest nuta niepewności i podejrzenia, że odpowiedź będzie negatywna.