Ogólna charakterystyka gramatyki języka fińskiego

W języku fińskim nie ma przedimków (określonych, nieokreślonych), które występuję np. w języku angielskim (a, the).

Nie ma rodzajów gramatycznych, które występują np. w języku polskim (rodzaj męski, żeński, nijaki).

Różne formy gramatyczne i wyrazy tworzy się za pomocą końcówek gramatycznych, stąd mało jest przyimków (odpowiedników polskich w, do, od, po). Zaimki osobowe, pytania, przypuszczenia i inne części zdania są również wyrażone w postaci przyrostków. Przez to mamy do czynienia często z bardzo długimi wyrazami.

talo – dom

talossa – w domu

talossani – w moim domu

talossanikin – również w moim domu

puhuu – mówi

puhuisi – mógłby mówić

puhuisiko? – czy mógłby mówić?

W języku fińskim jest 15 przypadków. Rzeczowniki, przymiotniki, zaimki oraz liczebniki odmieniają się przez przypadki.

Przy odmianie przez przypadku dochodzi często do zmiany spółgłosek lub ich zaniku, np.

katu – ulica, kadulla – na ulicy

Turku – miasto Turku, Turussa – w mieście Turku

Czasowniki odmieniają się przez osoby i dzielą się na 6 grup w zależności od końcówki bezokolicznika.

Co ułatwi naukę jest to, że w języku fińskim nie ma czasu przyszłego, który wyraża się za pomocą czasu teraźniejszego. Natomiast są trzy czasy przeszłe. Zmiany spółgłosek również zachodzą w czasownikach.