Illatiivi (Keneen? Mihin?)
- Illatiivi jest przypadkiem lokatywnym i odpowiada na pytania: Keneen? (Kogo?) Mihin? Minne? (Dokąd? Do czego?)
- Illatiivi używamy, jeżeli opisujemy zamknięte miejsce, do którego ktoś lub coś zmierza. Łączy się często z takimi czasownikami ruchu, jak na przykład mennä (iść), matkustaa (podróżować), ajaa (jechać), lähteä (wychodzić).
Matkustamme Suomeen. – Podróżujemy do Finlandii.
Pekka menee isoon kauppaan. – Pekka idzie do dużego sklepu.
- Illatiivi, oprócz wyrażeń związanych z miejscem, używamy do określenia czasu.
Olen töissä maanantaista perjantaihin yhdeksästä viiteen . – Pracuję od poniedziałku do piątku od dziewiątej do piątej.
En ole nähnyt häntä kolmeen tuntiin. – Nie widziałam jej od trzech godzin.
- Przypadek illatiivi w liczbie pojedynczej tworzymy dodając końcówkę: –Vn *, –hVn * lub –seen.
* V = samogłoska występująca na końcu rdzenia wyrazu.
Końcówka w illatiivi: | Rdzeń wyrazu kończy się na: | Przykład | Illatiivi | |
-Vn | – jedną krótką samogłoskę
| koulu talo | szkoła dom | kouluun taloon |
– dwie różne samogłoski, np. ia, io, iö, eo, ea, eä | keittiö Italia | kuchnia Włochy | keittiöön Italiaan | |
–hVn | – długą samogłoskę w wyrazach jednosylabowych | maa puu | kraj drzewo | maahan puuhun |
– dyftong, czyli ai, äi, au, äy, ei, eu, ey, ie, iu, iy, oi, öi, ou, öy, ui, yi, uo, yö | tie maanantai | droga poniedziałek | tiehen maanantaihin | |
-seen | – długą samogłoskę w wyrazach wielosylabowych | vapaa Lontoo | wolny Londyn | vapaaseen Lontooseen |
- Jeżeli mamy wyraz obcy zakończony na spółgłoskę, dodamy końcówkę –iin.
Irak + iin = Irakiin
New York + iin = New Yorkiin
- Przy tworzeniu przypadku illatiivi, oprócz dodania jednej z trzech końcówek (-Vn , -hVn lub –seen), czasami może dojść do dodatkowych zmian literowych wynikających ze zmiany stopnia spółgłosek i/lub typów deklinacji.
ZMIANA STOPNIA SPÓŁGŁOSEK W PRZYPADKU ILLATIIVI
- W wyrazach w przypadku illatiivi stosujemy zawsze stopień mocny spółgłosek. Oznacza to, że gdy wyraz w mianowniku kończy się na samogłoskę (z wyjątkiem -e) spółgłoski pozostają bez zmian.
kirkko > kirkkoon (kk = kk)
Natomiast, gdy wyraz kończy się na spółgłoskę lub samogłoskę -e, dokonujemy zmiany spółgłosek (znajdujących się między ostatnią a przedostatnią sylabą) ze słabych na mocne.
rikas > rikkaaseen (k > kk)
ZMIANA KOŃCÓWKI RDZENIA W PRZYPADKU ILLATIIVI (TYPY DEKLINACJI)
- Oprócz zmian spółgłoskowych może dojść do zmian w końcówce rdzenia w specyficznych typach deklinacji. Dotyczy to wyrazów zakończonych na:
Końcówka wyrazu w mianowniku: | Zmiana końcówki w illatiivi: | Przykład: | ||
-e | e > ee | vaate | ubranie | vaatteeseen |
-i (”stare” wyrazy) | i > e | lehti | liść | lehteen |
-si (”stare” wyrazy) | si > te | uusi | nowy | uuteen |
-nen | nen > se | ihminen | człowiek | ihmiseen |
-as/-äs | as/äs > aa/ää | rikas | bogaty | rikkaaseen |
-is | is > ii | kallis | drogi | kalliiseen |
-el, -en, -ar/-är, er | +e | tytär | córka | tyttäreen |
-in | in > ime | soitin | instrument | soittimeen |
-ton/-tön | ton/tön > ttoma/ttömä | työtön | bezrobotny | työttömään |
-es, -os/-ös, -us/-ys | s > kse | kerros | piętro | kerrokseen |
-Vus/-Vys | s > te | korkeus | wysokość | korkeuteen |
-nut/-nyt, -llut/-llyt -rrut/-rryt, -ssut/-ssyt | ut/yt > ee | väsynyt | zmęczony | väsyneeseen |
-ut/-yt | t > e | olut | piwo | olueen |
- Wyrazy zakończone na –e, -as/-äs, -is, -nut/-nyt mają długą samogłoskę w rdzeniu. To powoduje, że należy dodać końcówkę –seen w illatiivi.
huone > huoneeseen
- Illatiivi łączy się z czasownikami:
asettua * | usadowić się, stanąć | rakastua | zakochać się w |
ehtiä * | zdążyć na | reagoida | reagować na |
erikoistua | specjalizować się w | sairastua | zachorować na |
ihastua | zauroczyć się w | sekoittaa | wmieszać w |
johtaa | prowadzić do | sisältyä | należeć do |
joutua * | trafić do | sopeutua | przystosować się do |
jättää * | zostawić (coś gdzieś) | suhtautua | odnosić się do, traktować |
jäädä * | zostać w | suostua | zgadzać się z |
käyttää | używać do, spędzać na | syyllistyä | popełnić (coś), stać się winnym (czegoś) |
keskittyä | skupiać się na | tarttua | złapać za, przyczepić się do |
kiinnittää | przyczepić do | tarvita | potrzebować na |
kuolla | umrzeć na | törmätä | zderzyć się z, wpaść na |
kuulua * | należeć do | tottua | przyzwyczaić się do |
kyllästyä | mieć dość czegoś | tutustua | zapoznać się z |
liittyä | wstąpić do; łączyć się z | tyytyä | zadowalać się czymś |
liittää | łączyć z | uskoa | wierzyć w |
luottaa | ufać (komuś) | unohtaa * | zapomnieć (= zostawić gdzieś) |
mahtua | zmieścić się do | vaikuttaa | wpływać na |
nojata | oprzeć się na | valmistautua | przygotować się na/do |
osallistua | brać udział w | vastata * | odpowiadać na |
osua | trafić w | verrata | porównywać z |
perehtyä | zaznajamiać się z | vedota | odwoływać się do |
perustua | bazować na | viitata | wskazać na |
pettyä | zawieść się na | yhdistää | łączyć z |
pyrkiä | próbować się dostać do | yhtyä | jednoczyć się z |
päästä | dotrzeć/trafić do | väsyä | męczyć się (czymś) |
Rakastuin häneen. – Zakochałem się w niej.
Hän kuoli syöpään. – On umarł na raka.
- Illatiivi łączy się też z poniższymi przymiotnikami/imiesłowami:
ihastunut | zauroczony w | tottunut | przyzwyczajony do |
kyllästynyt | mający (czegoś) dość | tyytymätön | niezadowolony z |
pettynyt | zawiedziony (czymś) | tyytyväinen | zadowolony z |
sopiva * | pasujący do | valmis | gotowy na |
syyllinen | winny (czegoś) | väsynyt | zmęczony (czymś) |
syytön | niewinny (czegoś) |
Opiskelija on tyytyväinen kurssiin. – Uczeń jest zadowolony z kursu.
Olen kyllästynyt kaikkeen. – Mam wszystkiego dość.
- Uwaga! Niektóre wyrazy mogą też się łączyć z innymi przypadkami. Wyrazy z gwiazdką (*) mogą występować z przypadkiem allatiivi, gdy mówimy o miejscach otwartych lub osobach. Porównaj:
Hän jää kotiin. – On zostanie w domu. Vastaa kysymyksiin! – Odpowiedz na pytania!
Hän jää kurssille. – On zostanie na kursie. Vastaa minulle! – Odpowiedz mi!
Chcę napisać zdanie ”Nie muszę iść do pracy”, mam zagwozdkę ponieważ wydawało mi się że „do pracy” będzie w Illativi jako työhön, a tymczasem prawdopodobnie całe zdanie powinno brzmieć „Minun ei tarvitse mennä töihin” . Skąd wzięła się ta forma słowa „työ” ? Będę wdzięczna za pomoc.
W starszych książkach można spotkać formę „työhön” (do pracy). Teraz dominuje forma „töihin” w kontekście pracy zawodowej. „Töihin” jest liczbą mnogą illatiivi wyrazu „työ” i dosłownie znaczy „do prac”.
Bardzo dziękuję:)
Moi! Pani Moniko (minulla on kysymys) czy zmiana w końcówce rdzenia przy odmianie przez przypadki jest taka sama dla wszystkich typów deklinacji. Zapoznaję się z przypadkiem Ilatiivi licz. Poj.
Moi! Nie jestem pewna, czy w pełni rozumiem pytanie.
Mówiąc o typach deklinacji, rozumiem wyrazy zakończone na pewne końcówki (np. -e, -nen, -us, itd.), które w specificzny sposób się odmieniają przez przypadki.
Rdzeń wyrazu w danym typie deklinacji może być stały we wszystkich przypadkach, ale może też być inny w różnych przypadkach, o czym pisałam szerzej w jednym komentarzu pod artykułem o partitiivi https://suomika.pl/partitiivi/#comment-4015
Lämpimästi tervetuloa! Minulla kysymys: mikä aika,
mihin aika
mihin aikaan
Co to znaczy na tłumaczu pokazuje że to oznacza to samo O co w tym wszystkim chodzi Kiitos paljon
„mihin aikaan” znaczy „o której godzinie”, potocznie końcowe „n” może zniknąć w wymowie: „mihin aikaa” lub „mihi aikaa”
„mikä aika” znaczyłoby „jaka pora”, „jaki czas”
„mihin aika” trochę wygląda jak wyrwane z kontekstu, np. „mihin aikaa kuluu” – „na co się spędza czas”