Dzielenie wyrazu na sylaby

Sylaba to taka część wyrazu, w której znajduje się jedna krótka samogłoska, jedna długa samogłoska lub dyftong. Przy dzieleniu wyrazu na sylaby należy pamiętać o następujących zasadach:

• Jeżeli między samogłoskami znajduje się spółgłoska, wtedy zostaje ona przy kolejnej samogłosce.
  Przykłady: ka-la, mi-nä, suo-ma-lai-nen
• Jeżeli między samogłoskami znajdują się dwie spółgłoski (w tym spółgłoska długa), podział na sylaby jest między nimi.
  Przykłady: kyl–lä, bus–si, suk–ka, met–sä, tal–vi, haus–ka, jal–ka
• Jeżeli między samogłoskami znajdują się przynajmniej trzy spółgłoski, podział na sylaby jest przed ostatnią z nich. Natomiast jeżeli wśród tych spółgłosek znajdują się dwie identyczne litery (tj. spółgłoska długa), wtedy podział sylaby jest między nimi.
  Przykłady: pank–ki, kort–ti, myrs–ky, at–tri-buut-ti
• Jeżeli dwie samogłoski (z wyjątkiem dyftongu i długiej samogłoski) znajdują się w wyrazie obok siebie, podział na sylaby jest między nimi.
  Przykłady: te–os, pi–an, ko–e
• Dyftongi i samogłoski długie są niepodzielne przy tworzeniu sylab.
  Przykłady: kau-as, keit-ti-ö, au-to, aa-mu, an-taa
• Wyrazy jednosylabowe zawierają tylko jedną (krótką bądź długą) samogłoskę lub dyftong.
  Przykłady: jo, maa, kuu, työ, tie

Umiejętność dzielenia słowa na sylaby jest przydatna przy niektórych zagadnieniach gramatycznych na przykład przy wymianie spółgłosek lub przy stopniowaniu przymiotnika, kiedy istotne jest określenie liczby sylab .

Literatura:

Suomen kielen tikapuut: Kielioppi- ja harjoituskirja alkeistaso 1, Heikki Kangasniemi, s. 67-68

Kieli käyttöön – suomen kielen alkeisoppikirja, Marjukka Kenttälä, s. 15