Wymiana spółgłosek k, p, t rzeczownika i przymiotnika (odmiana A)
- Przy odmianie rzeczownika i przymiotnika przez przypadki może dojść do transformacji wewnątrz wyrazu. Wtedy półgłoski k, p, t przekształcają się na inne spółgłoski lub znikają.
- Jeśli wyraz kończy się na samogłoskę -a, -ä, -i, -o, -ö, -u lub -y i w ostatniej sylabie pojawi się k, p lub t, stosujemy odmianę A i zamieniamy spółgłoski z mocnych na słabe.
- Rzeczowniki i przymiotniki z tej grupy mają spółgłoski zamienione na słabe w większości przypadków, z wyjątkiem nominatiivi, partitiivi, essiivi i illatiivi w liczbie pojedynczej oraz partitiivi, genetiivi, essiivi, illatiivi i komitatiivi w liczbie mnogiej, które pozostają mocne.
- Oto lista spółgłosek z przykładami rzeczowników w przypadku nominatiivi (nieodmieniona forma) oraz genetiivi (odmieniona forma):
Odmiana A | ||||
Wymiana spółgłosek z mocnej na słabą | Przykład | |||
Nominatiivi | Genetiivi | |||
kk > k | sukka | skarpeta | > | sukan |
pp > p | kaappi | szafka | > | kaapin |
tt > t | hattu | kapelusz | > | hatun |
k > – | tauko | przerwa | > | tauon |
p > v | lupa | pozwolenie | > | luvan |
t > d | taito | umiejętność | > | taidon |
nk > ng | kaupunki | miasto | > | kaupungin |
mp > mm | kampa | grzebień | > | kamman |
lt > ll | silta | most | > | sillan |
nt > nn | ranta | brzeg | > | rannan |
rt > rr | kerta | raz | > | kerran |
uku > uvu | puku | strój | > | puvun |
yky > yvy | kyky | zdolność | > | kyvyn |
lki > lje | jälki | ślad | > | jäljen |
rki > rje | järki | sens | > | järjen |
- Uwaga! Bez zmian pozostają wyrazy:
- zawierające pary spółgłosek: ks, sk, ps, sp, ts, st, tk, np. matka (podróż) > matkan
- zawierające parę spółgłosek: hk, np. ruuhka (korek) > ruuhkan; nieliczne wyrazy mają dwie formy dozwolone: vihko (zeszyt) > vihon/vihkon, nahka (skóra) > nahan/nahkan
- zakończone na dwie samogłoski, np. lattia (podłoga) > lattian
- zawierające spółgłoski k, p lub t w innej niż ostatniej sylabie, np. ikkuna (okno) > ikkunan
- będące imionami fińskimi (poza zawierającymi), np. Jouko > Joukon; natomiast wymienimy spółgłoski długie kk, tt lub pp w imionach, np. Pekka > Pekan
- niektóre wyjątki (wyrazy obce), np. auto (samochód) > auton, muki (kubek) > mukin
Bardzo dziękuję dzięki temu nauczylam sie komunikować i osiągnelam poziom A2+ 😊😊😊
Cześć, bardzo fajny opis :) Takie historie są motywujące, tak się zastanawiam jak to jest z integracją u starszych dzieci,…
Minęły trzy lata od kupna domu, a rok od przeprowadzki na stałe. Na początku miejsce służyło nam za domek wypoczynkowy…